Ο ασβέστης αναφέρεται ως ένα από τα παλαιότερα γνωστά υλικά, το ίδιο παλιό όσο και η πέτρα. Χρησιμοποιήθηκε το 4000π.Χ. στην Αίγυπτο για την κατασκευή των πυραμίδων, όπως επίσης το 1500π.Χ. για τα παλάτια της Κνωσού στην Κρήτη. Αναφέρεται στην Βίβλο, στην κατασκευή του Σινικού τείχους καθώς και στην κατασκευή του ναού του Απόλλωνα στην Αρχαία Ελλάδα.Κυρίως όμως επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χρησιμοποιήθηκε ευρέως (αναφέρεται και στην κατασκευή της Αππίας οδού), μάλιστα ο Βιτρούβιος, που ήταν μηχανικός του Ιούλιου Καίσαρα, έγραψε και προδιαγραφές χρησιμοποίησης του.

Δεν είναι δύσκολο να φαντασθούμε πως ανακαλύφθηκαν τα κονιάματα με βάση τον ασβέστη. Στο παρελθόν θα συνέβη κάποια φωτιά σε μια περιοχή με ασβεστολιθικά πετρώματα που στην συνέχεια θα έσβυσε με βροχή. Το νερό θα δημιούργησε μια λεπτόκοκκη σκόνη που με την σειρά της με περισσότερη βροχή έδωσε ένα άσπρο πολτό. Μετά από πάροδο μερικών ημερών ή εβδομάδων διαπιστώθηκε ότι ο πολτός είχε στερεοποιηθεί και κατά κάποιο τρόπο είχε την εμφάνιση του αρχικού πετρώματος. Η "ανακάλυψη" των κονιαμάτων ήταν γεγονός εκατοντάδες χρόνια πριν αποδοθούν με χημικές αντιδράσεις τα φυσικά φαινόμενα της εποχής εκείνης.

Η μεγαλύτερη όμως συνεισφορά των Ρωμαίων ήταν η παρατήρηση ότι όταν ανεμειγνύετο με ηφαιστειογενούς προέλευσης υλικά όπως η λάβα από τον Βεζούβιο, διάφορες τέφρες ή αδρανή, το μίγμα σκληρύνετο. Αυτός ο υδραυλικός χαρακτήρας, οδήγησε στην ανάπτυξη της  Ρωμαϊκής κονίας ή της υδραυλικής ασβέστου που συνίστατο από άσβεστο και ποζολάνη. Με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χάθηκε και η σχετική τεχνολογία με αποτέλεσμα να καθυστερήσει σημαντικά η εξέλιξη των κατασκευών.

Η παραπάνω τεχνοτροπία απαντάται αργότερα στο Βυζάντιο. Κατά τον Μεσαίωνα και κυρίως την Αναγέννηση ξαναχρησιμοποιήθηκε ευρέως η άσβεστος είτε σκέτη είτε σε μείγματα με ποζολάνες, όπως μαρτυρούν κονιάματα που χρονολογούνται από εκείνες τις περιόδους. Στην πραγματικότητα μέχρι τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη και μέχρι το 1890 στην Αμερική, οπότε και άρχισε να αναπτύσσεται το τσιμέντο Πόρτλαντ, η άσβεστος ήταν το κυριότερο υλικό για τις τοιχοποιίες.