Κονιάματα

Ο αναντικατάστατος χαρακτήρας του ασβέτη στα κονιάματα αναδεικνύεται μέσα από την διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία, τόσο την παλαιότερη, όσο και την πλέον σύγχρονη.

Ασβεστοκονίαμα

Το ασβεστοκονίαμα είναι ένα μείγμα ασβέστη, αχύρου (ή εναλλακτικά τραγόμαλλου) και νερού. Η παρασκευή του ήταν ακριβότερη από αυτή της χωματόλασπης. Για αυτό το λόγο σπάνια χρησιμοποιούταν ως συνδετικό υλικό κατά το χτίσιμο, ενώ συνηθέστερα χρησιμοποιούταν για τα αρμολογήματα λασπόχτιστων λιθοδομών και για τις τελικές επιστρώσεις των σοβάδων (λιθοδομών ή τσατμάδων). Η παρασκευή του περιγράφεται ως εξής στην Πηλιορείτικη Οικοδομία του Ιωάννη Κίζη: «ο ασβέστης θέλει σχολαστική προσοχή στο σβησιμό του: ο καλός ασβέστης πρέπει να καθίσει να ‘αργαστεί’ για χρόνια ολόκληρα στον ασβεστόλακκο και να προστατεύεται από τις καιρικές συνθήκες, σκεπασμένος με άχυρα ή φτέρη. Το κονίαμα για το ψιλό σοβάτισμα ή αρμολόγημα προϋποθέτει κοσκίνισμα του ασβέστη και πρόσμιξη αρκετού ψιλοκομμένου λιναριού ή τραγόμαλλου».

Ασβεστοκονίαμα με προσθήκη πορσελάνης

Η μοναδική διαφορά του κονιάματος αυτού από το ασβεστοκονίαμα είναι η προσθήκη πορσελάνης. Η πορσελάνη φημίζεται για τις εκπληκτικές αντοχές που προσδίδει στο κονίαμα. 

Ασβεστοκονίαμα με άμμο από τη θάλασσα

Για το ασβεστοκονίαμα αυτό χρησιμοποιήθηκε ως αδρανές άμμος από τη θάλασσα. Μικρά κοχύλια και βότσαλα δε διαχωρίστηκαν ποτέ από αυτήν, αλλά ενσωματώθηκαν στη μάζα του τοίχου.